(اِنَّ اللهَ جَميلٌ ويَحِبُّ الجَمال......خدا زيباست وزيبايي را دوست دارد) وبا اندكي تفكر به حقيقت عشق خدا به انسان پي مي بريم.

اما چرا بعضي مواقع انسانهايي هستند كه در رويارويي با مشكلات زندگي اين جمله را به زبان مي اورند كه «خدا اصلا منو دوست نداره؟...اصلا خدا مي دونه منم وجود دارم؟»

واقعا چرا؟؟؟؟؟؟؟

اين افراد بايد به درون خود مراجعه كنند (تفكر)

ببينند چه عملي را مرتكب شده اند كه موجب بوجود آمدن اين چنين احساس نوميد كننده اي شده (جستجو)

هنگامي كه علت را در خود پيدا كردند(يافتن خطا)

در جستجوي عامل اصلي برآيند كه زمينه ي خطاي آنها را ايجاد كرده(يافتن شيطان)

در اينجا اولين چيزي كه به ذهن هر كسي مي رسد شيطان است توجه كنيد كه شيطان فقط همان فرشته اي نيست كه با يك نافرماني از خدا باعث شد كه از درگاه خدا رانده شود،بلكه هر چيزي كه زمينه ي گناه را براي انسان فراهم كند در حقيقت زاده ي شيطان است.

حال كه عامل اصلي پيدا شد بايد كه از انسان دور شود.

آيا باز هم آن احساسي كه آنها را مجبور مي كرد عشق خدايشان را انكار كنند وجود دارد؟؟؟

يك آزمايش ساده

حالت زير را تصور كنيد

فردي وجود دارد كه بي نهايت عاشق ودلباخته ي اوييد(عشقي پاك) رفتار ،اخلاق،شيوه ي كلام ،چهره،وحتي افكار او در نظرتان زيباست. مدتي مي گذرد...

محبوب شما به انساني كاملا متفاوت .. حرفهاي دروغ،صحبتهاي ركيك وزشت،اخلاقي تنفر برانگيزو...

شما كه نعوذبالله خدا نيستيد پس چرا شعله هاي عشق در وجودتان به شاخه هاي خشكيده ي تنفر تبديل شده؟؟

درست است كه خدا بندگانش را دوست دارد وبه آنها عشق مي ورزد وتوجه خاصي به انها دارد.

ولي آيا بنده اي كه راه نافرماني را پيش گرفته وشيطان را سرلوحه ي زندگي خويش قرار داده شايسته ي محبت خداست؟؟

به هر اندازه كه انسان به سمت معنويات صعود كرده وسعي در پيمودن پله هاي ايمان داشته باشد عشق خدا ،توجه خدا وكمك هاي خدا به او بيشتر مي شود

وبر عكس آن به هر اندازه كه انسان دنباله رو شيطان باشد وگوش به فرمان هواي نفس خود از عشق خالق به مخلوق كاسته مي شو د

چگونه زندگي مي توان كرد بدون نگاه خدا

توبه؟

تنها تكيه گاه گناهكاران براي برخاستن ودوباره شروع كردن توبه است.

هروقت احساس كردي خدا به تو توجهي ندارد علت رادر درونت جستجو كن

وهر وقت خود را به حق نزديك احساس كردي وبا بردن نامش ارامش به روحت راه پيدا كرد

شكرش را به جاي آور...