ملاک مسلمانی بین فرق اسلامی (شیعه، ماتریدی، معتزله، اشاعره)
پژوهشگر: فاطمه وکیلی
زیر نظر استاد دکتر حسینی شاهرودی
دیدگاه شیعه
اخرین گروهی که مورد بررسی قرار گرفته است شیعه است . این گروه راه اعتدال را پیشه گرفته است . این نظر به خاطر برتر دانستن خودمان نیست . بنا بر تنها کتاب اسمانی ، قران که تنها مدرکی است که مورد خدشه قرار نگرفته است ، شیعه ملاک ایمان و اسلام را طبق ان مطرح نموده است پس بیش از دیگر فرق دیدگاهش مورد قبول است .
تمامی علماء شیعه در کتابهای عقاید و تفسیر و فقه تصریح نموده اند که : هر کس اقرار به وحدانیت خدا و رسالت حضرت محمد بنماید از نظر اسلام ، مسلمان شمرده می شود . رسول اکرم فرمودند : ماموریت یافته ام با مردم جنگ کنم تا لا اله الا الله بگویند و زمانیکه گفتند خون و مالشان بر همه کس حرام می شود .

ادامه مطلب...

ملاک مسلمانی بین فرق اسلامی (شیعه، ماتریدی، معتزله، اشاعره)
پژوهشگر: فاطمه وکیلی
زیر نظر استاد دکتر حسینی شاهرودی
مقدمه
از زمانی که اسلام را نبی اکرم در سرزمین عربستان بنا و مردم را به پذیرش ان فرا خواندند تا به امروز که کل جهان را مسلمانی فرا گرفته هیچگاه مردم دیدگاه یکسانی راجع به اسلام نداشتند و هریک سعی بر ان داشته تا نظر خود را بر دیگران تحمیل کند و در صورت عدم قبول دیگران ، انها را کافر بنامند .
اکنون ما فرقه های متفاوتی را می بینیم که هریک دیدگاه خاصی را دارد ، سعی بر ان داریم که دیدگاه فرقه هایی چون شیعه ، ماتریدی ، معتزله و اشعری را مطالعه و بررسی کرده تا ببینیم کدام یک دیدگاهی نزدیک به معلم اول خود حصرت محمد ( ص) و کتاب اسمانی که فرستاده خالق است دارند ؟
چکیده
در میان فرقه های اشعری ، معتزله ، ماتریدی و شیعه نظرات متفاوت است . اشعری که جبرگرا هستند و خداوند را عامل مسلمان و کافر بودن خود می دانند ، ومعتقدند که اگر خدا نخواهد هیچ کافری مسلمان و هیچ مسلمانی کافر نمی شود ، معتزله بر این باورند که کسی که گناه کبیره انجام می دهد نه مؤمن و نه کافر است واز این طریق ( منزله بین المنزلتین ) را مطرح کرده . ماتریدی اعمال را در ماهیت ایمان دخیل نمی دانند و این بین همه ی انها مشترک و وجه متمایزی هم بین انها وجود دارد و شیعه مسلمان بودن را هم زبانی و هم قلبی مطرح میکند .
کلمات کلیدی : ملاک مسلمان، فرقه

ادامه مطلب...

         معتزله 

  پیدایش فرقه معتزله در اواخر قرن اول هجرى و یا اوایل قرن دوم هجرى صورت  گرفت  . بدیهى است  که علم کلام مانند همه علوم دیگر تدریجا توسعه یافت  و تکامل پیدا کرد .
 مسائل معتزله زیاد است  , منحصر به امور دینى محض که از نظر معتزله باید به آنها معتقد و مؤمن بود نیست  , شامل یک  سلسله مسائل طبیعى , اجتماعى , انسانى , فلسفى نیز که مستقیما در حوزه مسائل ایمانى نیست ، مى گردد , ولى البته همه آن مسائل به نحوى با مسائل ایمانى مربوط است  و به عقیده معتزله تحقیق در مسائل ایمانى بدون تحقیق در این مسائل نامیسر است . 
  

ادامه مطلب...

اشاعره

اشاعره
در حدود اواخر قرن سوم و اوائل قرن چهارم هجرى پدیده تازه اى رخ داد و آن اینکه شخصیتى بارز و اندیشمند که سالها در نزد قاضى عبدالجبار معتزلى مکتب  اعتزال را فرا گرفته و در آن مجتهد و صاحب  نظر شده بود , از مکتب  اعتزال رو گرداند و به مذهب  اهل السنه گرایید و چون از طرفى از نوعى نبوغ خالى نبود و از طرف دیگر مجهز بود به مکتب  اعتزال , همه اصول اهل السنه را بر پایه هاى استدلالى خاصى بنا نهاد و آنها را به صورت  یک  مکتب  نسبتا دقیق فکرى در آورد . آن شخصیت  بارز ابوالحسن اشعرى متوفا در حدود 330 هجرى است. 

ادامه مطلب...

? تاریخ و اسباب پیدایش علم کلام
?     1- هر گاه مقصود از علم کلام مطلق بحث و گفتگو درباره عقاید دینی جهت تبیین و اثبات آنها و پاسخگویی به اشکالات درباره آنها باشد، باید گفت تاریخ پیدایش علم کلام مقارن با تاریخ ظهور اسلام است، زیرا با مراجعه به قرآن، روایات و تاریخ اسلام روشن می‌شود که بحثهای کلامی از نخستین روزهای ظهور اسلام در شکلی گسترده مطرح بوده است. بخش عظیمی از مباحثات کلامی پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ با بت‌پرستان و اهل کتاب درباره توحید، نبوت و معاد در قرآن کریم بیان شده است. چنان که بخش عظیم دیگری از آن در کتب و تاریخ ثبت و نقل گردیده است.
?     2- اگر مقصود طرح مباحثات کلامی در میان خود مسلمانان و پیدایش فرقه‌های دینی و کلامی است، تاریخ پیدایش علم کلام به پس از رحلت پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ باز می‌گردد. یکی از نخستین و مهمترین اختلافات مربوط به مسئله امامت و خلافت است. و پس از آن اختلاف درباره قضاء و قدر، صفات خداوند، ماجرای حکمیت و مانند آن است که به دنبال این اختلافات فرقه‌های قدریه، مشبِّهه، خوارج و دیگران پدید آمدند.  ادامه مطلب...

            تعلیم و تربیت وخداشناسی از طریق دعا در صحیفه سجادیه

یکی از راه های تعلیم و تربیت که امام سجاد «علیه السلام» در پیش گرفته بودند القاء مفاهیم معارف دینی از طریق گفتگو با معبود بود که بخشی از آن در قالب دعا در کتابی به نام « صحیفه سجادیه»گرد آمده است. این کتاب که به« زبور آل محمد» و« انجیل اهل البیت» معروف شده ، توسط امام محمد باقر «علیه السلام» و زید شهید نقل شده است. و به دلیل دربر داشتن مضامین عالی و بلاغت و فصاحت در خور و شایسته، از برجسته ترین آثار بیانی و در عین حال معرفتی، تربیتی، اخلاقی و کلامی است، تا آن جا که نویسندگان آن را «اخت القرآن» نامیده اند . صحیفه سجادیه تنها شامل راز ‌و‌ نیاز ‌با‌ خدا وبیان حاجت ‌در‌ پیشگاه وی نیست، بلکه دریایی بیکران ‌از‌ علوم ‌و‌ معارف اسلامی و معارف بلند توحیدی است که با لطافت نیایش همراه شده است. مسائل عقیدتی، کلامی، فلسفی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی ‌و‌ پاره ای ‌از‌ قوانین طبیعی ‌و‌ احکام شرعی ‌نیز در‌ قالب دعا مطرح ‌و‌ بیان شده است

دعاها شامل معرفت خدای تعالی، ایمان عمیق، کمال خضوع و تذلل وبندگی در برابر معبود یگانه، برنامه های اخلاقی در جهت تعالی روح انسانی و نیز حقایق علمی است.

  ادامه مطلب...